ΟΙ ΘΕΙΕΣ ΣΥΖΥΓΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΣ

Η Εξέλιξις των Θεών και του Έλλογου Όντος

1η η ΜΗΤΙΣ

ΜΗΤΙΣ = Η σοφία, η φρόνηση, η εξυπνάδα, η εφευρετικότητα, η πονηριά

Πρώτη σύζυγος του Δία ήταν η Μήτις κατά τον Ησίοδο κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος όπως φαίνεται απο τους γονείς της θεότητα της θάλασσας, θεότητα της σοφίας της φρόνησης αλλά και της πονηριάς η οποία είχε βοηθήσει την Ρέα στην προσπάθεια της να βάλει τον Κρόνο να ξεράσει τα παιδιά του την εποχή που ο Δίας βρισκόταν στην κοιλιά του πατέρα του. Με την Μήτιδα ο Δίας απέκτησε την Αθηνά (Υπερ-συνείδηση) πολιούχο της πόλης των Αθηνών θεά της σοφίας και του πνεύματος κατά τους αρχαίους Έλληνες χαρακτηριστικά τα οποία είχε κληρονομήσει απο την μητέρα της.

Η γέννεση της Αθηνάς απο το κεφάλι του Δία

Όταν η Μήτις ήταν ακόμα έγκυος στο πρώτο του παιδί Αθηνά ο Δίας πήρε χρησμό οτι μετά την κόρη που περιμένει η γυναίκα του θα γεννήσει γιό ο οποίος θα του αρπάξει την βασιλεία. Τρομοκρατημένος ο Δίας μή τυχόν πάθει τα ίδια με τον πατέρα του Κρόνο κατάπιε την έγκυο Μήτιδα μαζί με την Αθηνά στην κοιλιά της, η Μήτιδα παρέμεινε μόνιμα στην κοιλιά του Δία ενώ η Αθηνά εξήλθε αργότερα απο το κεφάλι του με τσεκουριά του Ηφαίστου.

Η Μήτιδα αντιπροσωπεύει την πιό πρωτόγονη ανθρώπινη εποχή οπου ο άνθρωπος χρησιμοποιούσε περισσότερο την πονηριά για να πετύχει τον σκοπό του παρά το μυαλό, η εκπρόσωπος της σοφίας Αθηνά είχε παραμείνει στην κοιλιά του, σαν θαλάσσια θεότητα φανερώνει οτι ο άνθρωπος ήταν άμεσα εξαρτημένος απο την θάλασσα. Την εποχή της Μήτιδας ο άνθρωπος δέν είχε αρχίσει να καλλιεργεί την γή, δέν ζούσε σε οργανωμένες κοινωνίες με νόμους κάτι που έγινε την εποχή της Θέμιδας, ήταν σαρκοφάγο ζώο και τρεφόταν περισσότερο με το κυνήγι. Η πονηριά της Μήτιδας ήταν ενδεικτικό του τρόπου που προσπαθούσε ο άνθρωπος να παγιδέψει άγρια ζώα για να τα χρησιμοποιήσει σαν τροφή του.

2η η ΘΕΜΙΣ

ΘΕΜΙΣ = Αυτό που έχει τεθεί (τίθημι), αυτό που ισχύει. - θεά της δικαιοσύνης

Μετά την κατάποση της Μήτιδας ο Δίας παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο του την Θέμιδα θεά της δικαιοσύνης. Εκπροσωπεί τον νόμο, την τάξη, τις αρμονικές κοινωνικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων ήταν επιπλέον θεά της μαντικής και της γενναιοδωρίας.

Η Θέμιδα ήταν μία απο τις Τιτανίδες κόρη του Ουρανού και της Γής, αδελφή του Κρόνου, της Ρέας και των Τιτάνων κάτι που στο γενεαλογικό δέντρο των θεών την καθιστά θεία του Δία, με την Θέμιδα ο Δίας σταθεροποιεί την εξουσία του λαμβάνοντας τον τίτλο του πατέρα θεού και ανθρώπων. Ήταν η επίσημη σύζυγος του Δία έως την εποχή που παντρεύτηκε την Ήρα αλλά και μετά απο αυτό το γεγονός παρέμεινε στον Όλυμπο με τον ρόλο του κήρυκα των θεών αναγγέλλοντας τις αποφάσεις δικαιοσύνης του Διός.

Μαζί της ο Δίας απέκτησε τις 3 Ώρες (Ευνομία, Δίκη και Ειρήνη) οι οποίες εκπροσωπούν την καιρική εναλλαγή των εποχών του χρόνου και την ηθική τάξη και τις 3 Μοίρες (Κλωθώ, Λάχεση και Ατροπό) θεές του πεπρωμένου κάθε ανθρώπου.

Η Θέμιδα ήταν η πρώτη ιέρεια του μαντείου των Δελφών κληρονομώντας το απο την μητέρα της Γαία, όταν γεννήθηκε ο εγκαταλειμμένος Απόλλωνας του πρόσφερε τροφή και αγάπη αργότερα του έδωσε την διοίκηση του μαντείου. Η Θέμιδα άν και επίσημη γυναίκα του Δία μέχρι την εποχή που παντρεύτηκε την Ήρα δέν ήταν η μοναδική αφού εν τω μεταξύ ο Δίας είχε αποκτήσει παιδιά απο άλλες 4 γυναίκες που μπορεί να θεωρηθούν δευτερεύουσες σύζυγοι ή ερωμένες η Ήρα ήταν η έβδομη σε σειρά.

Ο Άνθρωπος, αρχίζει να οργανώνει την ζωή του ανάλογα με τις εποχές και ν` αντιλαμβάνεται ότι λαμβάνει «μερίδιο» ανάλογα με τις πράξεις του (και όχι με βάση το «πεπρωμένο» του).

Ο Άνθρωπος δεν έχει «πεπρωμένο». Το δημιουργεί μόνος του με τις πράξεις του και τις παραλείψεις του. «Αιτία ελομένου Θεός αναίτιος» = Ο Θεός είναι αναίτιος για ό,τι (με ελεύθερη βούληση) επιλέγει ο Άνθρωπος.

3η η ΕΥΡΥΝΟΜΗ

ΕΥΡΥΝΟΜΗ = Εύρος + Νόμος (οι νόμοι διευρύνονται).

Τρίτη σύζυγος του Δία αναφέρεται η Ευρυνόμη θεότητα της θάλασσας κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος η οποία παριστάνεται σαν μισή γυναίκα απο την μέση και πάνω και απο την μέση και κάτω ψάρι. Με την Ευρυνόμη απέκτησε τις τρείς Χάριτες : την Αγλαΐα, την Ευφροσύνη και την Θάλεια μερικές φορές αναφέρονται περισσότερες πέρα των τριών οι Αυξώ, Χάρις, Ηγεμόνη, Φαένα και Πασιθέα.

ΑΓΛΑΪΑ = φωτεινή, λαμπερή.
ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ = η έχουσα καλή φρόνηση.
ΘΑΛΕΙΑ = η δροσιά.

Δηλώνουν την νέα κατάσταση στην εξέλιξη του Ανθρώπου. Ο Άνθρωπος ξεπερνά την ζωώδη σεξουαλική ικανοποίηση και αρχίζει να θαυμάζει τα φυσικά προσόντα κάθε ατόμου αλλά και της Φύσεως.

4η η ΔΗΜΗΤΡΑ

ΔΗΜΗΤΡΑ = ΔΗ+ΜΗΤΗΡ = Η Μήτρα Γη, η Μητέρα Γη.

Τέταρτη σύζυγος του Δία ήταν η αδελφή του Δήμητρα κόρη του Κρόνου και της Ρέας αδελφή και της Ήρας θεά της γονιμότητας, της καλλιέργειας και της βλάστησης αντιπροσωπεύει την ίδια την ζωή μέσω της τροφής, την ανθρώπινη επιβίωση. Η Δήμητρα ήταν απόμακρη και ακατάδεκτη απο όλους γι'αυτό μόνο τα αδέλφια της τόλμησαν να την πλησιάσουν και αυτά ακόμα παροδικά σαν ερωμένοι όχι σαν επίσημοι σύζυγοι. Πρώτος ο Δίας ζευγάρωσε μαζί της μεταμορφωμένος σε ταύρο αλλά αμέσως το μετάνιωσε γι'αυτό έβαλε ένα κριάρι να αφήσει τα γεννητικά του όργανα στην αγκαλιά της Δήμητρας σαν ένδειξη μετάνοιας, σε λίγους μήνες απο την ένωση γεννήθηκε η μονάκριβη κόρη τους Περσεφόνη. Η Περσεφόνη λατρευόταν μαζί με την μητέρα της Δήμητρα στα Ελευσίνια μυστήρια συμβολίζοντας την γονιμότητα της γής πηγή επιβίωσης για τον άνθρωπο. Απήχθη απο τον θείο της αδελφό του Δία και της Δήμητρας Άδη στο βασίλειο του στον Κάτω κόσμο που την πήρε σύζυγο τότε η γή μαράθηκε η μητέρα της Δήμητρα παρακάλεσε τον αδελφό της να επιτρέψει στην Περσεφόνη να επιστρέψει, ο Άδης συμφώνησε να επιτρέψει στην Περσεφόνη να βρίσκεται στην γή μόνο 6 μήνες τον χρόνο ενώ τον υπόλοιπο μισό χρόνο να βρίσκεται μαζί του. Απο τότε οι έξι μήνες που βρισκόταν η Περσεφόνη στην γή υπήρχε ευφορία και βλάστηση όπως είναι φανερό συνέβαινε τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες τις εποχές που τα φυτά παρέχουν συνέχεια καρπούς.

Έχουμε την κατανόηση των καιρικών φαινομένων, την καλλιέργεια της γης, την εξέλιξη του Ανθρώπου και την μόνιμη εγκατάστασή του σε εδάφη που του εξασφάλιζαν την διατροφή του.
Με την κόρη του «ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ» δηλώνεται η περιοδική γονιμότητα της γης, που επιτρέπει την επιβίωση (θεά των καρπών της γης).

5η η ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ

ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ = Η σύνδεση παρελθόντος και παρόντος.

Πέμπτη σύζυγος του Δία αναφέρεται η Μνημοσύνη μια Τιτανίδα κόρη του Ουρανού και της Γής αδελφή των γονέων του Κρόνου και Ρέας και της Θέμιδας, μαζί της κοιμήθηκε 9 βράδια αποκτώντας 9 κόρες τις Μούσες προστάτιδες των γραμμάτων, των τεχνών, της ποίησης και των επιστημών.

Οι 9 Μούσες κατά σειρά ήταν :

Καλλιόπη προστάτιδα της επικής ποίησης

Ευτέρπη προστάτιδα της μουσικής

Κλειώ προστάτιδα της ιστορίας

Ερατώ προστάτιδα της λυρικής ποίησης

Μελπομένη προστάτιδα της τραγωδίας

Πολύμνια προστάτιδα των ύμνων

Τερψιχόρη προστάτιδα του χορού

Θάλεια προστάτιδα της κωμωδίας

Ουρανία προστάτιδα της αστρονομίας

Οι Λαοί αρχίζουν να καταγράφουν την μνήμη τους, δημιουργία της ιστορίας. ο Άνθρωπος δημιουργεί την ποίηση, το θέατρο (τραγωδία – κωμωδία), την ζωγραφική, την μουσική, τον χορό, την αστρονομία, τις τέχνες.

Κι αυτό, αμέσως μετά την καλλιέργεια της Γης!

6η η ΜΑΙΑ

ΜΑΙΑ = Σοφή γυναίκα (ρ. μάω = ερευνώ, ζητώ να μάθω εις βάθος).

Έκτη σύζυγος του Δία αναφέρεται η Μαία μία από τις Πλειάδες, η μεγαλύτερη απο τις επτά κόρες του Άτλαντα και της Πλειώνης ή Πληιόνης γεννημένες στο όρος Κυλλήνη της Αρκαδίας αναφέρονται ως θεότητες του βουνού αλλά σχετίζονται και με την Ατλαντίδα.

Με την Μαία ο Δίας απέκτησε τον αγγελιοφόρο των θεών Ερμή την εποχή που ζούσε απομονωμένη σε μια σπηλιά στην Κυλλήνη ενώθηκε μαζί του. Όταν γεννήθηκε ο Ερμής η Μαία τον έβαλε να κοιμηθεί, τότε ο Ερμής βγήκε άθελα της μητέρας του έξω οπου βρήκε μιά χελώνα και με το καβούκι της έφτιαξε μιά λύρα, το ίδιο βράδυ με κόλπο έκλεψε τα βόδια του Απόλλωνα.

Εμφάνιση της ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ. Με την ΜΑΙΑ γεννά τον ΕΡΜΗ (ΕΡΜΙΑ), προστάτη της διανοήσεως των γραμμάτων των επιστημών, του εμπορίου, της επικοινωνίας, δηλαδή προστάτη όλων όσων είχαν προηγουμένως εμφανισθεί.
ΕΡΜΙΑΣ από το ειρμός (= σύνδεση) + Μα (Μαία) + ίας (αέναος κίνηση).

7η η ΗΡΑ

ΗΡΑ = αναγραμματισμός του ΑΗΡ. Ενώνει και (συν)εξουσιάζει τον ουράνιο κόσμο με τον γήινο.

Η ΕΠΙΣΗΜΗ σύζυγος στο Ολύμπιο Δωδεκάθεο. (Ο ΔΙΑΣ ως ΚΟΣΜΙΚΟΣ ΝΟΥΣ είναι σε αιώνια ζεύξη με την ΉΡΑ=ΨΥΧΗ)

Απο τον γάμο του Δία με την Ήρα γεννήθηκαν ο Άρης θεός του πολέμου, η Ήβη θεά της νεότητας και η Ειλείθυια θεά του γυναικείου τοκετού ενώ ο Ήφαιστος θεός της φωτιάς κατά τον Όμηρο ήταν γιός του Δία και της Ήρας ενώ κατά τον Ησίοδο η Ήρα τον συνέλαβε με άλλον σύζυγο πρίν γνωρίσει τον Δία.

Η μητέρα θεά Ήρα είναι η έκφραση της γονιμότητας, της μητρότητας και της οικογενειακής ζωής, εκπροσωπεί την μητέρα που προσπαθεί να μεγαλώσει τα παιδιά της με την βοήθεια του συζύγου της μέσα απο τα πλαίσια της οικογένειας, την πιστή σύντροφο του οποιουδήποτε μονογαμικού άντρα.

Έδειξε την πρέπουσα μητρική στοργή σε όλα τα παιδιά της εκτός απο τον Ήφαιστο ο οποίος γεννήθηκε πολύ άσχημος και παραμορφωμένος, η Ήρα εξοργισμένη απο το θέαμα το νεογέννητου παιδιού της το πέταξε κάτω απο τον Όλυμπο. Ο Ήφαιστος βρέθηκε στα βάθη της θάλασσας οπου η Θέτιδα και η Ευρυνόμη τον ανέθρεψαν για 9 χρόνια, όταν μεγάλωσε ο θεός έστησε στα βάθη του Αιγαίου σιδηρουργείο κατασκευάζοντας εκπληκτικά κοσμήματα για να τιμήσει τις δύο θαλάσσιες θεότητες που τον έσωσαν. Η Ήρα απο τα ίδια τα κοσμήματα της Θέτιδας αναγνώρισε τον γιό της που εγκατέλειψε, τον έφερε πίσω στον Όλυμπο οπου το πρόσφερε ένα σιδηρουργείο με 20 φτερά και για σύζυγο την πανέμορφη Αφροδίτη.

Ο θεός Άρης αργότερα αδελφός του Ηφαίστου συνδέθηκε ερωτικά με την Αφροδίτη εξαναγκάζοντας την να απατήσει τον αδελφό του και σύζυγο της, απο την σχέση μεταξύ Άρη και Αφροδίτης γεννήθηκαν ο Έρως, η Αρμονία και ο Φοίβος και ο Δείμος, σημερινοί δορυφόροι του πλανήτη Άρη. Η Ήρα εμφανίζεται να κρατά στα χέρια της ένα σκήπτρο που συμβολίζει την κυριαρχία της στο γυναικείο φύλο ή κρατώντας ένα ρόδι το σύμβολο της γονιμότητας άλλα σύμβολα της Ήρας ήταν ο κούκος, το κρίνο και το παγώνι που συμβόλιζε τον ερχομό της άνοιξης. Απο τα ονόματα των θυγατέρων της Ήβης και Ειλυθείας παρατηρούμε οτι η νεότητα όπως και ο τοκετός με τους πόνους του είναι απαραίτητα χαρακτηριστικά για την γυναικεία γονιμότητα η οποία εξασθενεί όταν η γυναίκα φτάσει σε προχωρημένη ηλικία.

Η σημαντικότερη γιορτή των αρχαίων Ελλήνων προς τιμή της Ήρας ήταν τα Ηραία που εκτελούντο στο Ηραίο της Σάμου τον τόπο γέννησης της, στο Άργος και την Ολυμπία.

8η η ΛΗΤΩ

Η Λητώ κόρη του Τιτάνα Κοίου με καταγωγή απο την χώρα της Υπερβόρειας έμεινε έγκυος στους δίδυμους θεούς Απόλλωνα (θεός του Φωτός) και Άρτεμις (θεά της Σελήνης), η Ήρα την καταδίωξε άγρια στο τέλος την καταράστηκε να μήν μπορεί να γεννήσει πουθενά σε καμιά ξηρά την οποία βλέπει ο ήλιος. Την κατάσταση έσωσε ο Ποσειδώνας μετά απο παράκληση του Δία ο οποίος ακινητοποίησε τον κινούμενο βράχο της Δήλου στο Αιγαίο, όταν μετατράπηκε η Δήλος σε νησί κατάφερε να γεννήσει εκεί η Λητώ τους δύο δίδυμους θεούς τον Απόλλωνα θεό του φωτός και την Άρτεμη θεά του κυνηγιού μέλη του Ελληνικού δωδεκάθεου.

Διαβάστε εδώ: Λητώ - Η Μητέρα του Φωτός

9η η ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ

Κατά τον «ιερό λόγο» των ορφικών, ο Δίας μεταμορφωμένος σε όφη συνευρέθη με την κερασφόρο θεά του Κάτω Κόσμου, Περσεφόνη ή Φερσεφόνη. (κόρη της Δήμητρος). Καρπός της ένωσής τους ο Διόνυσος Ζαγρεύς, ο πρώτος Διόνυσος.

Οι Τιτάνες, που είχαν νικηθεί από το Δία κατά την Τιτανομαχία, βρήκαν ευκαιρία να εκδικηθούν το Δία σκοτώνοντας το γιο του που ήταν ακόμη νήπιο, ενώ έπαιζε με τα παιγνίδια του και τους πεσσούς και κοιτούσε τον εαυτό του στον καθρέπτη . Τον διαμέλισαν και κατασπάραξαν ,το μόνο που παραμένει άθικτο είναι η καρδιά του την οποία την έσωσε η θεά Αθηνά και με τη βοήθεια του θεού Διός ο θεός Διόνυσος ξαναγεννιέται. (Ο Δίας έραψε την καρδιά του Διονύσου μέσα στον μηρό του και ο Διόνυσος ξαναγεννήθηκε). Μία άλλη παράδοση αναφέρει την ανάσταση του θεού: η Ρέα ή η Δήμητρα συγκολλάει τα κομμάτια του και ο Ζαγρέας «ανίσταται» ή ξαναγεννιέται με νέα προσωπικότητα: Είναι ο θεός Διόνυσος, ο γιος της Σεμέλης, στην οποία ο Δίας είχε δώσει να καταπιεί την καρδιά του Ζαγρέως. 

Οι Τιτάνες κατακεραυνώθηκαν από το Δία, και από τη στάχτη τους δημιουργήθηκαν οι άνθρωποι, γι΄αυτό έχουν μέσα τους τη θηριώδη «τιτανική φύση» , αλλά έχουν και το θεϊκό στοιχείο αφού οι Τιτάνες είχαν φάει το Διόνυσο Ζαγρέα . Ο άνθρωπος, γεννημένος από την τέφρα των Τιτάνων είναι ένα κράμα καλού και κακού. Οφείλει να πληρώσει για τα εγκλήματα των θεοκτόνων προγόνων του, να εξαγνιστεί από τούτο το αμάρτημα και να ελευθερώσει τα καλά στοιχεία που έχει μέσα του αφιερώνοντας τον εαυτό του στον Διόνυσο.

Ο Διόνυσος ο Ζαγρέας είναι η ανώτατη παντός πράγματος αρχή, επειδή «συνδύαζε μέσα του την αιθέρια πηγή ζωής, που του είχε μεταδώσει ο πατέρας του ο Δίας και την υποχθόνια που του είχε χορηγήσει η μητέρα του Περσεφόνη. Είναι η ψυχή του κόσμου και διασφαλίζει την διαιώνισή του, επειδή του καλού είναι η αρχή.Οι Τιτάνες που συμβολίζουν τα ανθρώπινα ορμέμφυτα και πάθη και δεν αφήνουν την ψυχή να τελειωθεί δεν μπορούν όμως να τον καταστρέψουν και να νικήσουν το Νου, το Λόγο ούτε τον Διόνυσο-ψυχή . Έτσι ο Διόνυσος, είναι κάτοχος και φύλακας των μυστηρίων της ζωής και του θανάτου, το θείο πνεύμα σ’ εξέλιξη μέσα στο σύμπαν και η καρδιά του οποίου πρέπει να αναζητηθεί με σκοπό την αναγέννηση του ανθρώπινου πνεύματος και την εξάγνιση της ψυχής. Γι’ αυτό και επονομάζεται και Ζαγρεύς, δηλαδή κυνηγός που «κυνηγάει» τις ψυχές και τις οδηγεί προς την έξοδο από το σώμα ώστε να φτάσουνε στη θέωση, καθιστάμενος Λυτήριος ή Λυσεύς (αλλά και Ελευθερεύς).

Ο Ηράκλειτος θεωρούσε πως ο Διόνυσος και ο Αδης είναι ένας και ο αυτός θεός, ενώ το συμπόσιο των νεκρών διατηρούσε για το ανθρώπινο γένος την ελπίδα της άλλης ζωής, εκεί όπου οι εκλεκτοί επαναλαμβάνουν την ιεροτελεστία της συνεύρεσης με τον Διόνυσο του Κάτω Κόσμου στον αέναο κύκλο της.

Ο Άνθρωπος κατά το στάδιο αυτό, γίνεται πλέον μύστης και κοινωνός μυστηρίων μέσω των οποίων έρχεται σε επαφή με το Θείον και την Θέωση.