Μήνην ἀείδειν τανυσίπτερον ἔσπετε, Μοῦσαι,
ἡδυεπεῖς κοῦραι Κρονίδεω Διός, ἵστορες ᾠδῆς.
ἧς ἄπο αἴγλη γαῖαν ἑλίσσεται οὐρανόδεικτος
κρατὸς ἀπ’ ἀθανάτοιο, πολὺς δ’ ὑπὸ κόσμος ὄρωρεν
αἴγλης λαμπούσης. στίλβει δέ τ’ ἀλάμπετος ἀὴρ
χρυσέου ἀπὸ στεφάνου, ἀκτῖνες δ’ ἐνδιάονται,
εὖτ’ ἂν ἀπ’ Ὠκεανοῖο λοεσσαμένη χρόα καλόν,
εἵματα ἑσσαμένη τηλαυγέα δῖα Σελήνη,
ζευξαμένη πώλους ἐριαύχενας, αἰγλήεντας,
ἐσσυμένως προτέρωσ’ ἐλάσῃ καλλίτριχας ἵππους,
ἑσπερίη, διχόμηνος. ὃ δὲ πλήθει μέγας ὄγμος
λαμπρόταταί τ’ αὐγαὶ τότ’ ἀεξομένης τελέθουσιν
οὐρανόθεν. τέκμωρ δὲ βροτοῖς καὶ σῆμα τέτυκται.
τῇ ῥά ποτε Κρονίδης ἐμίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ.
ἣ δ’ ὑποκυσαμένη Πανδείην γείνατο κούρην,
ἐκπρεπὲς εἶδος ἔχουσαν ἐν ἀθανάτοισι Θεοῖσι.
χαῖρε, ἄνασσα, Θεὰ λευκώλενε, δῖα Σελήνη,
πρόφρον, ἐυπλόκαμος. σέο δ’ ἀρχόμενος κλέα φωτῶν
ᾄσομαι ἡμιθέων, ὧν κλείουσ’ ἔργματ’ ἀοιδοί,
Μουσάων θεράποντες, ἀπὸ στομάτων ἐροέντων.
~~~~~
Την ταχύπτερη Σελήνη να ακολουθήσετε, για να την υμνήσετε,
Μούσες, γλυκόλογες κόρες του Κρόνιου Δία, με πείρα της ωδής,
φέγγος που περιστρέφεται ουρανόμορφη γύρω από τη γη
απ’ το αθάνατο κεφάλι της, ενώ πολλή ευταξία αναδύεται
με τη λαμπρή ακτινοβολία. Βέβαια γυαλίζει ο σκοτεινός αέρας
απ’ το χρυσό στεφάνι της κι οι ακτίνες αποστέλλονται στην ύπαιθρο,
αφότου λούσει στον ωκεανό το όμορφο δέρμα της
κι όταν περιβληθεί η θεϊκή Σελήνη μ’ ενδύματα, που ακτινοβολούν,
αφού ζεύει τα λαμπερά πουλάρια με καμπύλο τράχηλο,
ορμητικά μετακινεί πιο μπροστά τους ίππους μ’ όμορφο τρίχωμα,
βραδινή πανσέληνος. Η μεγάλη τροχιά της γεμάτη
και λαμπρότατες αχτίδες τότε, καθώς αυξάνεται, εμφανίζονται
απ’ τον ουρανό. Δείγμα και σημάδι σχηματίζεται για τους θνητούς.
Μ’ αυτή κάποτε στην κλίνη έσμιξε ερωτικά ο γιος του Κρόνου.
Κι εκείνη, αφού κυοφορούσε, γέννησε την Πανδεία
που είχε όψη υπέροχη ανάμεσα στους αθάνατους Θεούς.
Χαίρε, βασίλισσα, Θεά με λευκούς βραχίονες, θεϊκή Σελήνη,
ευμενής, με ωραία κόμη. Μ’ εσένα αρχίζοντας, θα τραγουδώ
δόξες ημιθέων ανδρών που έργα τους υμνούν αοιδοί,
υπηρέτες των Μουσών με τις θελκτικές φωνές τους.
ἡδυεπεῖς κοῦραι Κρονίδεω Διός, ἵστορες ᾠδῆς.
ἧς ἄπο αἴγλη γαῖαν ἑλίσσεται οὐρανόδεικτος
κρατὸς ἀπ’ ἀθανάτοιο, πολὺς δ’ ὑπὸ κόσμος ὄρωρεν
αἴγλης λαμπούσης. στίλβει δέ τ’ ἀλάμπετος ἀὴρ
χρυσέου ἀπὸ στεφάνου, ἀκτῖνες δ’ ἐνδιάονται,
εὖτ’ ἂν ἀπ’ Ὠκεανοῖο λοεσσαμένη χρόα καλόν,
εἵματα ἑσσαμένη τηλαυγέα δῖα Σελήνη,
ζευξαμένη πώλους ἐριαύχενας, αἰγλήεντας,
ἐσσυμένως προτέρωσ’ ἐλάσῃ καλλίτριχας ἵππους,
ἑσπερίη, διχόμηνος. ὃ δὲ πλήθει μέγας ὄγμος
λαμπρόταταί τ’ αὐγαὶ τότ’ ἀεξομένης τελέθουσιν
οὐρανόθεν. τέκμωρ δὲ βροτοῖς καὶ σῆμα τέτυκται.
τῇ ῥά ποτε Κρονίδης ἐμίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ.
ἣ δ’ ὑποκυσαμένη Πανδείην γείνατο κούρην,
ἐκπρεπὲς εἶδος ἔχουσαν ἐν ἀθανάτοισι Θεοῖσι.
χαῖρε, ἄνασσα, Θεὰ λευκώλενε, δῖα Σελήνη,
πρόφρον, ἐυπλόκαμος. σέο δ’ ἀρχόμενος κλέα φωτῶν
ᾄσομαι ἡμιθέων, ὧν κλείουσ’ ἔργματ’ ἀοιδοί,
Μουσάων θεράποντες, ἀπὸ στομάτων ἐροέντων.
~~~~~
Την ταχύπτερη Σελήνη να ακολουθήσετε, για να την υμνήσετε,
Μούσες, γλυκόλογες κόρες του Κρόνιου Δία, με πείρα της ωδής,
φέγγος που περιστρέφεται ουρανόμορφη γύρω από τη γη
απ’ το αθάνατο κεφάλι της, ενώ πολλή ευταξία αναδύεται
με τη λαμπρή ακτινοβολία. Βέβαια γυαλίζει ο σκοτεινός αέρας
απ’ το χρυσό στεφάνι της κι οι ακτίνες αποστέλλονται στην ύπαιθρο,
αφότου λούσει στον ωκεανό το όμορφο δέρμα της
κι όταν περιβληθεί η θεϊκή Σελήνη μ’ ενδύματα, που ακτινοβολούν,
αφού ζεύει τα λαμπερά πουλάρια με καμπύλο τράχηλο,
ορμητικά μετακινεί πιο μπροστά τους ίππους μ’ όμορφο τρίχωμα,
βραδινή πανσέληνος. Η μεγάλη τροχιά της γεμάτη
και λαμπρότατες αχτίδες τότε, καθώς αυξάνεται, εμφανίζονται
απ’ τον ουρανό. Δείγμα και σημάδι σχηματίζεται για τους θνητούς.
Μ’ αυτή κάποτε στην κλίνη έσμιξε ερωτικά ο γιος του Κρόνου.
Κι εκείνη, αφού κυοφορούσε, γέννησε την Πανδεία
που είχε όψη υπέροχη ανάμεσα στους αθάνατους Θεούς.
Χαίρε, βασίλισσα, Θεά με λευκούς βραχίονες, θεϊκή Σελήνη,
ευμενής, με ωραία κόμη. Μ’ εσένα αρχίζοντας, θα τραγουδώ
δόξες ημιθέων ανδρών που έργα τους υμνούν αοιδοί,
υπηρέτες των Μουσών με τις θελκτικές φωνές τους.