Η θεά Ίρις πετά (ταξιδεύει) προς την Αίγυπτο
Πολλά χαρακτηριστικά και σύμβολα της Ίριδας, της παμπάλαιας αυτής ελληνικής θεότητας, τα βρίσκουμε και στην Ίσιδα, τη μεγάλη θεά του Αιγυπτιακού πανθέου, όπως τα φτερά, το σκήπτρο – κηρύκειο και τη σύνδεσή του με το φίδι, η σχέση με το φως του ηλίου.
Η Ίσις ήταν κόρη των Γκεμπ ή Σεβ και Νουτ (γης ή ήλιου και ουρανού), ενώ η εμφάνιση της Ίριδας (ουράνιου τόξου) εξαρτάται από τους δυο αυτούς παράγοντες, ήλιου (ηλιακού φωτός επί της γης) και ουρανού.
Η Ίσις, πολεμώντας τον Τυφώνα, έφερε τη γαλήνη, η Ίρις (που προβάλλει νικήτρια μετά από κάθε κακοκαιρία φέρνοντας την ατμοσφαιρική γαλήνη) μεσολάβησε για να γεννηθεί το φως, ο Απόλλων.
Μελετώντας την ΩΓΥΓΙΑ*, βλέπουμε μια συνδετική σχέση- ταύτιση μεταξύ της Ιώς και της Ίσιδας, οπότε συμπεραίνουμε ότι έχουμε να κάνουμε με μεταλλάξεις μιας θεότητας ηλιακού φωτός.
Όπως η αλλαγή του Ρ με το Σ ταυτίζει την Ίριδα με την Ίσιδα, το ίδιο και η αλλαγή του Ι με το Η ταυτίζει την βασιλοπούλα του Άργους (λαμπερού) Ιώ με την Ηώ, θεότητα της Αυγής.
Η Ιώ, ιέρεια της Ήρας, αφού ζευγάρωσε με τον Δία, κυνηγήθηκε από την ίδια τη θεά που υπηρετούσε, μεταμορφωμένη σε αγελάδα, ώσπου έφθασε στην Αίγυπτο όπου έλαβε ξανά την ανθρώπινη μορφή της και αφού γέννησε τον Έπαφο μεταλλάχθηκε στη μεγάλη θεά Ίσιδα.
Έτσι λοιπόν, ταξιδεύοντας από τα δυτικότερα στα ανατολικότερα, από την Ελλάδα προς την Αίγυπτο, προς την ανατολή του φωτός, η ροδοδάχτυλη Ηώ (αυγή), η αργυρή Ιώ (το ασημένιο φως του ξεκινήματος της ημέρας) και η Ίρις (το χρωματιστό φωτεινό ξεκίνημα μετά τη σκοτεινή καταιγίδα) μεταβάλλονται στη Μεγάλη Μητέρα και κόρη του Ουρανού, Ίσιδα.
Η μόνη διαφορά μεταξύ των δυο θεοτήτων είναι ότι στη θρησκευτική ιστορία, η μεν Ίρις ξεκίνησε σαν μεγάλη δυνατή θεότητα που σμικρύνθηκε με την επέλαση της ανδροκρατίας και τη νεοφερμένη στον Όλυμπο ανδρική μορφή της, τον Ερμή, ενώ αντιθέτως η Ίσις, ξεκινώντας σαν μικρή τοπική θεότητα του δέλτα του Νείλου, άρχισε να γιγαντώνεται για να φθάσει στον κολοφώνα της την Ρωμαϊκή περίοδο, τότε που οι άνθρωποι έψαχναν απεγνωσμένα να λυτρωθούν κάτω από τη φως μιας νέας μεγάλης Θεότητας, έψαχναν και πάλι το Φως μέσα στο σκότος που άπλωνε η παντοκράτειρα Ρώμη.
*Απόσπασμα από την Ωγυγία:
Αλλ’ η Ήρα εξοίστρησεν αυτήν (την Ιώ) και έτρεχεν ένθεν κακείθεν…… και περιπλανηθείσα εις πολλούς τόπους και θαλάσσας της Ευρώπης και Ασίας, ήλθεν εις την Αίγυπτον, ένθα αναλαβούσα την προτέραν μορφήν δια της επαφής του Διός, εγέννησε τον Έπαφο… και τέλος ωνομάσθη Ίσις και ετιμήθη ως θεά.